This is the end, beautiful friend

Ik weet het nog als de dag van gisteren. 2018, half mei en veel warmer dan normaal. Ik met een colbertje op de fiets, een van de stomste keuzes van dat jaar. Getekend, mijn rode kop toen ik op de Donauweg arriveerde voor m'n sollicitatie.

Een breed grijnzende lookalike van Tim Hofman begroette me door een biertje in m'n handen te drukken. Een geste waarvan ik toen nog niet wist dat het wekelijkse kost werd. Ik kende hem niet, maar hij wist als geen ander hoe hij sollicitanten op hun gemak stelde. Hij introduceerde zichzelf als Koen.

We spraken over hem, mij, content en ondernemen. Ken je het gevoel wanneer je een lijst op wilt hangen, blind het schroefje met het haakje moet zoeken en dat het dan na een half uur eindelijk lukt? Precies dat gevoel had ik na ons gesprek. We klikten als een kast van IKEA. Voorts volgde een aanbieding, een krabbel en een toekomst vol praktijklessen.

Mijn eerste paar opdrachten maakten me direct een payroll-specialist, lean-consultant en belastingadviseur. Toch een van de voordelen van het zijn van een contentconnaisseur. Want om netjes voor klanten te kunnen pennen, moest ik eerst de theorie leren kennen. Dat de airco de eerste weken niet werkte terwijl het buiten 40 graden was, vergeet ik voor de vorm even.

Het team groeide, en het aantal opdrachten net zo. Maar hoe zwaar de week ook bleek, altijd werden vijf dagen zwoegen afgesloten met dubbel zoveel biertjes in de bar. Misschien was dat de reden dat sommigen in het weekend doorwerkten. In ‘onze' bar ontdekte ik de magie van bruine fruitschalen, bitterballen met mayonaise en biertjes voor maar twee euro. Iedereen heeft toch een familielid dat dingen zegt als "In mijn tijd kocht je nog een biertje voor twee dubbeltjes"?

Dat familielid ben ik over 45 jaar, refererend naar het spotgoedkope pils in Bar GoWest.

De ene week was de andere niet, zo bleek ook uit de vele opdrachten die ik door de jaren afrondde. Ik schoot video's, verkocht vakanties en schreef e-books, recepten en nog veel meer mooie stukken content. Eigenlijk deed ik veel te veel om te vangen in één column. Maar ja, een serie over mijn vertrek is ook zo'n triest gebeuren.

Tuurlijk, vertrekken is een bewuste keuze. Maar dat wil nog niet zeggen dat het een makkelijke is. Onze meme-wall, het smoelenboekje, de vrijdagmiddag-escapades, mijn collega's en zelfs de spraakmakende stagiairs die de revue passeerden. Je laat toch wat achter. Nu maar hopen dat het een goede indruk is.

Tegen iedereen die ook maar iets had te maken met mijn content wil ik zeggen: bedankt. Bedankt voor de oeverloze complimenten op mijn teksten. Bedankt voor alle discussies onder mijn Frankwatching-artikelen. Bedankt voor het laten weten dat ik soms erg direct ben. Bedankt voor het doorvoeren van dat éne streepje. Bedankt voor de concrete feedback. En bovenal: bedankt voor het lezen.

Het ga jullie goed.

Imgerd